.jpg)
Εν Αθήναις τῆ 8 Μαρτίου 1887 
Ήταν η πρώτη εφημερίδα στον ελλαδικό χώρο, που γραφόταν αποκλειστικά από γυναίκες για γυναίκες.
Ψυχή της έκδοσης της εφημερίδας υπήρξε η ρεθυμνιώτισσα εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και πρωτοπόρος φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν, το γένος Σιγανού (1861-1940), που πλαισιωνόταν από γυναίκες του πνεύματος και της τέχνης. Στα πρώτα φύλλα υπέγραφε τα άρθρα της με το ψευδώνυμο Εύα Πρενάρ.
Στόχευε στην πνευματική και κοινωνική ανύψωση της γυναίκας, με την παροχή πλήρων δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και στην εργασία.
Το έντυπο υπήρξε ο πρόδρομος της φεμινιστικής κίνησης στην Ελλάδα και συνετέλεσε στη δημιουργία της πρώτης σοβαρής γυναικείας οργάνωσης των Ελληνίδων, την "Ένωση των Ελληνίδων", η οποία και δημιούργησε την πρώτη οικοκυρική και επαγγελματική σχολή στην Αθήνα.
Από τις στήλες της εφημερίδας οι γυναίκες αρθρογράφοι απαιτούσαν, μεταξύ άλλων, να επιτραπεί η είσοδος των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - αίτημα που θα ικανοποιηθεί σχετικά γρήγορα από τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη - και να δοθεί ψήφος στις γυναίκες, που θα γίνει πραγματικότητα αρκετά αργότερα, στα μέσα του 20ου αιώνα!
Στη δράση του περιοδικού οφείλεται η ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων (1911) και των κοινωφελών ιδρυμάτων "Άσυλον των Ανιάτων" (1896) και "Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης" (1893), με σκοπό «την παροχή ηθικής προστασίας και περιθάλψεως των υπηρετριών και εργατίδων, αίτινες στερούνται εργασίας και ευρίσκονται μακράν των γονέων και συγγενών των».
Πολέμιος αυτής της προσπάθειας χειραφέτησης των γυναικών μέσω της εφημερίδας ήταν ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ενώ αντιθέτως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Κωστής Παλαμάς την υποστήριξαν.
Διέκοψε την έκδοσή της το 1918, όταν η Καλλιρρόη Παρρέν εξορίστηκε στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα. Ήταν φανατική μοναρχική και αντιβενιζελική.
πηγή: sansimera.gr